EĞİTİMCİ, ŞAİR,YAZAR,RESSAM GÖNÜL AYAR ÜNAL'DAN "KAFASI KARIŞIK" ŞİİRİ

GÖNÜL AYAR ÜNAL

KAFASI KARIŞIK

Kafası karışık bu kentin

Kâh yağmur yağıyor kâh deli mavi gökyüzü.

Bir sarı sıcak oluyor ufuklar,

Pencerelerinden yayla türküleri yayılıyor bulutlara.

Köprüler yıkılıyor, bazen buza kesiyor o yaka bu yaka.

Kuşlar geliyor uzaklardan, kuşlar göçüyor uzaklara

Tan yerlerinde kırlangıçlar fısıldıyor balıkçılara.

Kalabalıklar vuruyor kıyılarına koşturmalı, sabah ayazlı, ekmek kokulu.

Dar sokaklarına geniş kapılar açılıyor sonra.

Cemreler düşüyor yüreklere

Cemreler düşüyor özlemlere.

Bu kentin kafası karışık, karışık

Boranlar dağların doruklarına kadar

Gemiler limanlarında tutsak.

Derken martılar uçuyor çığlık çığlığa,

Kar beyazı umutlar damlıyor kuyruklarından.

Dağ sümbülleri kokularını salıyor sonra fütursuzca.

Ve çocuk gülüşleri karışıyor martı gülüşlerine

Gümüşe dönüyor kara atlas

Yakamozlar yakıyor tüm şehri

yıldızları yutup.

Derken karanlıklar yırtılıp tan

yeri ağarıyor ansızın

Tüm şehir aydınlığa kesiyor.

Birden toprak umut doğuruyor

Sürgünler fışkırıyor tohumlardan güneşe doğru.

Ve şehir

Küllerinden doğuyor yeniden.